تکواندو بیش از یک هنر رزمی یا علم مبارزه صرف، آیینی اخلاقی و تربیتی است که سراسر آن به ارتقای ذهن و جسم می‌پردازد. این ورزش باستانی مبتنی بر فلسفه‌ای است که نه‌تنها به دفاع از خود می‌اندیشد، بلکه تربیت شخصیت، پرورش روحیه مسئولیت‌پذیری و مهارت‌های اجتماعی را نیز در اولویت دارد. پیشکسوتی مانند بهنام ابرار، با نیم قرن تجربه و کسب کمربند دان ۹ از آکادمی کوکیوان کره‌جنوبی، نمونه‌ای زنده از این نگاه همه‌جانبه است.
پنج اصل بنیادین در تکواندو
- تواضع و ادب؛ درستکاری و صداقت؛ صبر و پایداری؛ کنترل نفس؛ روحیه شکست‌ناپذیری
تمرین در باشگاه، فرصتی است برای تمرین همین ارزش‌ها: احترام به مربی، همکاری تیمی و تعامل سالم با هم‌رزمان و حریفان. تکواندوکاران در مسیر رشد خود، یاد می‌گیرند چگونه توان جسمانی را در خدمت اهداف اخلاقی و اجتماعی قرار دهند.
تجربه‌های ابرار در دانشگاه‌های آلمان و رقابت‌های قاره‌ای اروپا نشان داده که این مکتب تربیتی می‌تواند به کاهش آسیب‌های اجتماعی، تقویت اعتماد به نفس و شکل‌گیری رهبران جوان در سطوح محلی و بین‌المللی کمک کند.
توصیه به مربیان تکواندو
- اولویت‌دهی به اخلاق و شخصیت‌پروری پیش از آموزش تکنیک‌ها
- خلق فضای تعاملی و همدلی در تمرین برای تقویت مهارت‌های زندگی
در پایان، باید تأکید کرد که تکواندو مجموعه‌ای از تجربه‌های زیستی است؛ پلی میان جسم و روح که ورزشکار را برای مقابله با چالش‌های روزمره مجهز می‌کند و نسل جوان را از محدودیت‌های ذهنی رها می‌سازد.
