مطالعات جدید نجومی نشان می‌دهد که ما در جهان تنها نیستیم و دست‌کم یک تمدن پیشرفته بیگانه در کهکشان راه شیری حضور دارد. این نتیجه بر اساس به‌روزرسانی فرمول مشهور فرانک دریک و داده‌های جدید حاصل از رصدخانه‌های مدرن به‌دست آمده است.
در سال ۱۹۶۱، فرانک دریک معادله‌ای ارائه کرد که با در نظر گرفتن نرخ تشکیل ستاره، درصد ستاره‌های دارای سیاره و طول عمر فرهنگی تمدن‌ها، تعداد تمدن‌های هوشمند قابل ارتباط را برآورد می‌کند. اکنون با جمع‌آوری اطلاعات گسترده از تلسکوپ‌های فضایی و پروژه‌هایی مانند اسکای‌اسکوپ (SKA)، دو دانشمند آمریکایی مقادیر ورودی این معادله را بازنگری کردند و به این نتیجه رسیدند که محدود به بررسی شکل‌های اولیه حیات نیستیم، بلکه باید منتظر سیگنال یا آثار فناوری یک تمدن کاملاً پیشرفته هم باشیم.
از نگاه این محققان، حتی اگر تنها صفر و نیم درصد از سیاره‌های مستعد حیات در راه شیری میزبان تمدن‌های هوشمند باشند، این رقم به صدها تمدن می‌رسد. با این حال، چرا تاکنون نشانه‌ای از تماس یا پیام رادیویی از آن‌ها دریافت نشده؟ پاسخ در مقیاس‌های زمانی و فاصله‌های کیهانی نهفته است: کهکشان ما بیش از صد هزار سال نوری عرض دارد و اگر یک تمدن بیگانه در سمت دیگر راه شیری قرار داشته باشد، ارسال سیگنال یا سفر سفینه به زمین صدها هزار سال طول خواهد کشید—نهادی که برای انسان با عمر حدود ۳۰۰ هزار سال و تاریخ فناوری صدساله، زمان غیرقابل‌تصوری است.
این تناقض میان احتمال وجود تمدن‌های هم‌عصر و فقدان هرگونه رصد یا ارتباط، همان چالش معروف پارادوکسی فرمی را برجسته می‌کند. دانشمندان معتقدند محدودیت‌های فعلی ما در جستجوی امواج رادیویی و کوتاهی دوره‌های رصد، بسیاری از سیگنال‌های ضعیف یا موقتی را از دست داده است. به‌همین دلیل پروژه‌های آینده مانند آریش (Array رادیویی) و تلسکوپ‌های نسل بعدی هدف‌گذاری شده‌اند تا شانس کشف «نشانه‌های فناوری» را افزایش دهند.
از سوی دیگر، برخی نظریه‌پردازان مطرح می‌کنند که ممکن است تمدن‌های پیشرفته مسیرهای میان‌کهکشانی مانند کرم‌چاله یا تونل‌های فضازمان را کشف کرده باشند و بدون عبور از فواصل معمولی نور، به نقاط دوردست سفر کنند. اگر چنین فناوری‌هایی واقعی باشد، موجودات بیگانه نیازی به ارسال امواج رادیویی ندارند و ممکن است ما صرفاً چشم و گوش فناورانه لازم برای شناسایی آن‌ها را در اختیار نداشته باشیم.
با وجود تمام این ناشناخته‌ها، دانشمندان تأکید می‌کنند که جستجو را نباید رها کنیم. کشف حیات هوشمند در راه شیری نه‌تنها دیدگاه ما را نسبت به جایگاه خود در کیهان متحول خواهد ساخت، بلکه می‌تواند دریچه‌ای به فناوری‌ها و دانش‌های پیشرفته‌تر باز کند. تا آن زمان، پروژه‌های چند طیفی علمی—از رادیو تلسکوپ‌های زمینی تا آشکارسازهای تلسکوپ فضایی جیمز وب—ادامه خواهد یافت تا شاید روزی، آن تمدن دوردست صدای خود را به ما برساند.
